Pamiętnik Czarnego Noska

Książka opisuje wspaniałą więź, jaką nawiązuje pluszak z dziewczynką. Wiele dzieci posiada takie maskotki czy zabawki, bez których nie są odważni, gdy wieczorne światło zgaśnie. Mojemu synkowi w tym czasie towarzyszy dinozaur, bez którego nie zaśnie, a w niektórych sytuacjach, ulubiona maskotka dodaje mu otuchy (...) Książka warta uwagi i z czystym sercem mogę polecić go każdemu małemu i takiemu większemu czytelnikowi.

recenzjejoanny.blogspot.com

• piękne wspomnienia
  Uwielbiam pięknie wydane książki mojego dzieciństwa. Z nie małym wstydem przyznaję, że o Pamiętniku Czarnego Noska już dawno zapomniałam. Dzięki Kolorowej Klasyce wydawnictwa Greg na nowo zaprzyjaźniłam się z tym wyjątkowym misiem.
  
  Teraz słów parę o tym pluszaku, dla tych, co go jeszcze nie znają. Nie ma on nic wspólnego z małym, głupiutkim misiem. O nie! Czarny Nosek (zgadnijcie skąd takie imię?) to nie lada bystrzak. Mieszka w redakcji pisemka dla dzieci, odpisuje na ich listy i to wierszem. I to pewnie byłoby na tyle, gdyby nie dziecięca dociekliwość. No bo skąd wziął się miś w redakcji? Po kilku listach zawierających pytania o misiową przeszłość, Czarny Nosek postanowił opowiedzieć im wszystko od początku. O skąpej właścicielce sklepu, o grubym jegomościu i miłości od pierwszego wejrzenia.
  
  Oj, ile przygód on przeżył. Burzę w lesie, jazdę na wiewiórce, podróż na wiewiórce, którego pożar nie było, mieszkanie na wsi, wyjazd w góry, powódź, a nawet spotkanie z najprawdziwszym niedźwiedziem. Mimo że Pamiętnik Czarnego Noska powstał w 1964, nadal czyta się go bardzo dobrze, ponieważ główny bohater tłumaczy pojęcia, które mogą sprawiać młodemu czytelnikowi problemy. Hala, juhas, gazda, Turoń, szczodraki, kasztany, obora nie kryły już przed nim tajemnic.
  
  Książka podobała się moim córkom nie tylko ze względu na ciekawe przygody małego misia, ale także za przekaz, który za sobą niesie. Wartości prezentowane w lekturze są im wyjątkowo bliskie: przyjaźń, miłość, wdzięczność, dobro, empatia, szacunek do pracy i troska o innych. A nade wszystko zew przygody i ciekawość świata. Okazuje się, że lektura szkolna może być ciekawa, szczególnie gdy czyta się ją, zanim narzuci to obowiązek szkolny. :)
  Marta